Kto może udzielać porad prawnych?

Obecnie w polskim prawie nie ma jednoznacznej regulacji co do tego, kto, w jakim zakresie i na jakich warunkach może dawać porady prawne. Prawo określa jednak regulacje co do prawniczych i pokrewnych zawodów zaufania publicznego. Do tych pierwszych zalicza się adwokatów, radców prawnych i notariuszy, natomiast do drugiej grupy rzeczników patentowych i doradców podatkowych. W każdym innym przypadku stosuje się przepisy o swobodzie działalności gospodarczej. Zatem porady prawne mogą dawać zarówno prawnicy, którzy nie wykonują jak i ci, którzy wykonują prawnicze lub pokrewne zawody zaufania publicznego, a także osoby niebędące prawnikami, które prowadzą działalność gospodarczą.

Mianem osoby (prawnika) niewykonującej zawodu zaufania publicznego określa się osobę, która ukończyła studia prawnicze w Polsce uzyskując tytuł magistra prawa lub ukończyła studia zagranicą, które są „uznawane” w Polsce. Z kolei do prawników wykonujących zawód zaufani publicznego (bądź pokrewny) zalicza się rzeczników patentowych, doradców podatkowych, notariuszy, adwokatów i radców prawnych. Czy zatem, może zostać otwarta przez osobę nie posiadająca aplikacji a jedynie tytuł magistra prawa?

Owszem, kancelaria prawna może być prowadzona w takim przypadku. Po założeniu działalności gospodarczej można udzielać opinii prawnych – zwykłych porad prawnych, czyli odpowiedzi na zapytanie prawne. Nie można jednak reprezentować klienta przed sądem. Nie ma potrzeby wykupienia ubezpieczenia OC, ale warto takie mieć, gdyż osoba, która uzna, że poniosła straty w wyniku zlej interpretacji sprawy przez prawnika, może ubiegać się o odszkodowanie (proces cywilny). Ciekawą zaletą jest to, że tego typu działalności nie podlegają zakazowi reklamy. Zdarzyć się może, że niektóre czynności prawne będą wymagać szczególnych uprawnień. Wówczas warto zatrudnić, kogoś, kto je ma.

Artykuł pochodzi ze strony www.shout.pl

PIT a odszkodowanie

Autorem artykułu jest anna bobak

Rozliczając PIT 2012, w niektórych przypadkach można odliczyć sobie odszkodowanie. Wszystko zależy jednak od tego, za co pieniądze zostały przyznane.

Przykładowo odszkodowanie wypłacone za mobbing w pracy czy też za niesłuszne aresztowanie zostało zwolnione z konieczności zapłaty podatku. Podatek od odszkodowania należy natomiast odprowadzić za odprawę, przyznaną przy odejściu z pracy, o ile przyczyna zwolnienia była niezależna od pracownika.

Kiedy zapłacimy podatek od odszkodowania

Zgodnie z treścią ustawy o PIT, wolne od podatku dochodowego są wszelkie otrzymane odszkodowania oraz zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Wyjątek tutaj stanowią:
– określone w prawie pracy odprawy i odszkodowania z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę;
– odprawy pieniężne wypłacane na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników;
– odprawy i odszkodowania z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym;
– odszkodowania przyznane na podstawie przepisów o zakazie konkurencji;
– odszkodowania wynikające z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Podstawa prawna

Jeżeli już rozliczamy odszkodowanie, w zeznaniu podatkowym PIT należy je rozliczać według zasad ogólnych. Gdy taka rekompensata jest opodatkowana, należy wskazać ją w rocznej deklaracji. Podstawą prawną jest ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – Dz. U. 2012 r. poz. 361 ze zm.

Usługi prawne online w portalu e-prawnik.pl – praktyczne porady prawne dla przedsiębiorców i osób fizycznych.

Artykuł pochodzi z serwisu
www.Artelis.pl

Obowiązek meldunkowy zniknie

Autorem artykułu jest anna bobak

Z rokiem 2013 znika obowiązek zameldowania obywateli polskich oraz obywateli Unii Europejskiej na pobyt czasowy, który nie przekracza trzech miesięcy. W roku 2013 meldunek nie będzie obowiązywał także dla wczasowiczów i turystów. Zmiany te zostaną wprowadzone w życie dzięki resortowi spraw wewnętrznych.

To nie jedyna zmiana planowana na styczeń 2013 roku – wydłużeniu do aż 30 dni ulegnie termin na zgłoszenie nowego meldunku. To duża zmiana gdyż wcześniej termin ten wynosił zaledwie 4 dni.

Również od przyszłego roku uproszczona zostanie procedura zmiany meldunku w przypadku przeprowadzki. Wszystkie czynności, które są związane ze zmianą meldunku będziemy mogli wykonać w jednym urzędzie, z chwilą zameldowania się w nowym miejscu.

Inną zmianą, również zwiększającą naszą wygodę, ma być możliwość dopełnienia formalności meldunkowych przez ustanowionego pełnomocnika. Przy zgłaszaniu meldunku nie będzie już konieczne zgłaszanie takich rzeczy jak wykształcenie, obowiązek wojskowy czy przedkładanie książeczki wojskowej.

Co istotne z rokiem 2013 znikną kary dla obywateli PL i UE, którzy nie dopełnili obowiązku meldunkowego. Od stycznia 2013 roku obowiązek zgłoszenia wyjazdu za granicę na dłużej niż 3 miesiące zostanie ograniczony jedynie do wyjazdów dłuższych niż 6 miesięcy.

To nie koniec zmian. Projekt ustawy zakłada, że do roku 2015 mają zostać utworzone nowe dowody osobiste w formie elektronicznej, dzięki czemu do rejestru bezpośredni dostęp będą miały urzędy gmin oraz w wyniku tej zmiany obywatel będzie mógł złożyć wniosek o wydanie dowodu osobistego w dowolnej gminie na terenie całego kraju, niezależnie od miejsca aktualnego zamieszkania. W projekcie zrezygnowano od 1 stycznia 2015 r. z zamieszczania adresu zameldowania w dowodzie osobistym, w wyniku czego nie potrzebne będzie zmienianie dowodu po zmianie miejsca zamieszkania.

Porady prawne przez internet – szybka i niedroga pomoc prawnika online.

Artykuł pochodzi z serwisu
www.Artelis.pl