Rozliczenie przez internet

Rozliczenie przez internet

Podatnik ma prawo do rozliczenia się przez Internet, nie potrzebuje do tego kwalifikowanego podpisu elektronicznego, jednak musi spełnić kilka warunków. W ten sposób podatnik ma prawo składać takie formularze jak PIT-36, PIT-36L, PIT-37, PIT-38, PIT-39, PIT-16, PIT-16A, PIT-16Z, PIT-19A oraz PIT-28.

Istnieje również możliwość złożenia zeznania wspólnie z małżonkiem i nie trzeba w tym celu składać pełnomocnictwa jakie było wymagane wcześniej. Wystarczy w tej sytuacji, że przy wspólnym rozliczeniu jako dane uwierzytelniające podamy informacje dotyczące jednego z małżonków. Nie trzeba składać dodatkowo w formie tradycyjnej (np. listem poleconym) oświadczenia UPL-1. Zgodnie z przepisami istnieją dwa sposoby rozliczenia się przez internet:

  • za pomocą interaktywnych formularzy;

  • przy pomocy specjalnych programów komputerowych, za pomocą których formularz zostanie wysłany w formie elektronicznej.

Elektroniczny PIT

Każdy podatnik rozliczając się przez internet, będzie zobowiązany do potwierdzenia danych, które potwierdza tożsamość podatnika, takich jak:

  • imię i nazwisko;

  • data urodzenia;

  • pesel;

  • kwota przychodu za ubiegły rok;

Podczas uzupełniania deklaracji, podatnik będzie zobowiązany do wpisania danych dotyczących przychodów jakie uzyskał on w trakcie roku, kosztach ich uzyskania oraz odliczonych składkach na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. Wszystkie wyżej wymienione informacje znajdują się w PIT jaki pracownik otrzymuje od swojego pracodawcy. Jeśli podatnik chce skorzystać z ulgi podatkowej będzie zobowiązany do przedstawienia dokumentów, które uprawniają go do skorzystanie w właśnie tej ulgi. Podatnik o tym, czy dany formularz został wysłany otrzymuje potwierdzenie o prawidłowym przebiegu operacji, w przypadku pojawienia się jakiejś przeszkody pojawia się komunikat o błędzie. Po wysłaniu formularza zostanie nadany numer referencyjny, jednak numer ten nie jest poświadczeniem złożenia deklaracji, ale dzięki niemu będzie możliwe pobranie takiego zaświadczenia ze strony e-deklaracje, zwanego UPO- Urzędowe Poświadczenie Odbioru.

Artykuł pochodzi ze strony www.shout.pl

Samotny rodzic a ulgi podatkowe

Samotny rodzic a ulgi podatkowe

Z ulgi na wychowanie dziecka może również skorzystać rodzic wychowujący samotnie dziecko. Zgodnie z przepisami z takiej ulgi może skorzystać panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwodnik, rozwódka oraz osoba, w stosunku które sąd orzekła separację. Również za osobę, samotnie wychwalającą dziecko uważa się osobę, której małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, a osoba ta wychowuje samotnie dziecko. W tej sytuacji, a by rodzic mógł skorzystać z ulgi nie jest ważne sam stan cywilny, a kwestie bytu materialnego i rozwój emocjonalny dziecka bez udziału innej osoby.

Samotne wychowywanie dziecka

W przepisach nigdzie nie wymieniono, jaką część roku należy wychowywać dziecko, aby mieć prawo do skorzystanie z ulgi prorodzinnej. Więc z godnie z przepisami osoba, która wychowywała dziecko samotnie przez okres np. jednego tygodnia ma już prawo z tej preferencji skorzystać. Ze względny na brak precyzyjności przepisów dotyczących rodzica samotnie wychowującego dziecka, organ podatkowy może mieć problemy z weryfikacja czy dany rodzic żyje w konkubinacie lub czy nie korzystał z pomocy trzecich osób przy wychowywaniu swojego dziecka.

Władza rodzicielska

W ulgi na wychowanie dziecka może skorzystać rodzic, który pozostaje w związku małżeńskim, jednak jego małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich. W sytuacji, gdy doszło do rozwodu, a żaden z rodziców nie został pozbawiony władzy rodzicielskiej. Również władza ta nie została ograniczona, obydwoje są stanu wolnego mogą wychowywać dziecko samotnie. Prawa do ulgi w tym przypadku ma ten rodzic, który faktycznie w roku podatkowym zajmował się wychowaniem dziecka samotnie, bez udziału drugiego małżonka czy osób trzecich, np. mieszkając z dzieckiem i sprawując nad nim opiekę. Rodzic ten, dokonuje rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko płaci podatek o podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów własnych.

Artykuł pochodzi ze strony www.shout.pl

Przesłanki uzyskania rozwodu</

Orzekanie o rozwodzie w Polsce nie jest obowiązkowe. Nie spowoduje tego nawet zgodne żądanie obydwojga małżonków. To, iż współmałżonek nadużywa alkoholu, narkotyków, zdradza drugiego małżonka to tylko okoliczności ale nie powody do uzyskania rozwodu. Głównym powodem rozwodu jest bezwarunkowo trwały i zupełny rozpad pożycia.

Rozkład pożycia

Brak spełnienie tej przesłanki skreśla możliwość wzięcia rozwodu. Mianem zerwaniu bądź rozpadu pożycia określa się zerwania więzi duchowej, fizycznej i gospodarczej. Niekiedy jednak zerwanie więzi gospodarczej staje się trudne lub nie możliwe, sąd wówczas może podjąć decyzje odpowiednie do danego przypadku i nie wymagać zerwania tej więzi. Przykładem jest sytuacje gdy możliwości zarobkowe małżonka nie pozwalają mu na wyprowadzenie się z domu czy mieszkania i zamieszkanie samodzielnie.

Trwałość rozpadu

Trwałość rozpadu jest badana przez sąd i określa czy można oczekiwać że małżonkowie spróbują jeszcze podjąć wspólne pożycie czy też nie. Z reguły przyjmuje się iż rozpad musi być długo trwały ale nie jest określone ile czasu ma to zająć. Spotyka się stwierdzenia, iż rozpad powinien trwać 6 miesięcy minimum. Są jednak przypadku szczególne stwierdzające że rozpad nie nastąpi: gdy jeden z małżonków jest ciężko chory i nie ma kto się nim zaopiekować; wskutek rozwodu miałoby ucierpieć dobro małoletnich dzieci małżonków; rozwodu żąda małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, a drugi małżonek nie wyraził zgody na rozwód i jego odmowa nie jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

Pozew rozwodowy

Pozew składamy zawsze do sądu okręgowego, a konkretnie do sądu właściwego ze względu na ostatnie wspólne zamieszkanie małżonków, jeżeli choć jedno z nich jeszcze stale w danym okręgu przebywa. W innym wypadku ważny jest ten sąd okręgowy właściwy dla miejsca zamieszkania strony pozwanej.

Artykuł pochodzi ze strony www.shout.pl

Kto może udzielać porad prawnych?

Obecnie w polskim prawie nie ma jednoznacznej regulacji co do tego, kto, w jakim zakresie i na jakich warunkach może dawać porady prawne. Prawo określa jednak regulacje co do prawniczych i pokrewnych zawodów zaufania publicznego. Do tych pierwszych zalicza się adwokatów, radców prawnych i notariuszy, natomiast do drugiej grupy rzeczników patentowych i doradców podatkowych. W każdym innym przypadku stosuje się przepisy o swobodzie działalności gospodarczej. Zatem porady prawne mogą dawać zarówno prawnicy, którzy nie wykonują jak i ci, którzy wykonują prawnicze lub pokrewne zawody zaufania publicznego, a także osoby niebędące prawnikami, które prowadzą działalność gospodarczą.

Mianem osoby (prawnika) niewykonującej zawodu zaufania publicznego określa się osobę, która ukończyła studia prawnicze w Polsce uzyskując tytuł magistra prawa lub ukończyła studia zagranicą, które są „uznawane” w Polsce. Z kolei do prawników wykonujących zawód zaufani publicznego (bądź pokrewny) zalicza się rzeczników patentowych, doradców podatkowych, notariuszy, adwokatów i radców prawnych. Czy zatem, może zostać otwarta przez osobę nie posiadająca aplikacji a jedynie tytuł magistra prawa?

Owszem, kancelaria prawna może być prowadzona w takim przypadku. Po założeniu działalności gospodarczej można udzielać opinii prawnych – zwykłych porad prawnych, czyli odpowiedzi na zapytanie prawne. Nie można jednak reprezentować klienta przed sądem. Nie ma potrzeby wykupienia ubezpieczenia OC, ale warto takie mieć, gdyż osoba, która uzna, że poniosła straty w wyniku zlej interpretacji sprawy przez prawnika, może ubiegać się o odszkodowanie (proces cywilny). Ciekawą zaletą jest to, że tego typu działalności nie podlegają zakazowi reklamy. Zdarzyć się może, że niektóre czynności prawne będą wymagać szczególnych uprawnień. Wówczas warto zatrudnić, kogoś, kto je ma.

Artykuł pochodzi ze strony www.shout.pl

Odszkodowanie za wypadek przy pracy

Kiedy pracownik ulegnie wypadkowi na stanowisku pracy ma prawo ubiegać się o odszkodowanie. W takiej sytuacji składa się wniosek do pracodawcy o jednorazowe odszkodowanie, w przypadku kiedy wypadek był śmiertelny taki wniosek składa rodzina zmarłego. Nie musimy obawiać się o formularz wniosku, ponieważ dostarcza go zakład pracy.

Po otrzymaniu wniosku pracodawca ma obowiązek skompletować niezbędną do ustalenia uszczerbku na zdrowiu pracownika dokumentacje (zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia pracownika, protokół powypadkowy, gdy wypadek był śmiertelny to odpis aktu zgonu). Osoba, która stara się o odszkodowanie zostanie zbadana przez lekarza orzecznika ZUS. Lekarz ustali stopień uszczerbku na zdrowiu i ustali czy ma on związek z wypadkiem podczas pracy. Później wyznaczana jest wysokość odszkodowania, na którą składa się kilka czynników. Odszkodowanie Wrocław jest w pewnym stopniu rekompensatą za wyrządzone krzywdy.

Należy jednak pamiętać, że dochodzenie odszkodowań wcale nie jest prostym zadaniem i wymaga ono sporej wiedzy w kwestiach prawa. Najlepiej jest więc udać się do prawnika. Dochodzenie odszkodowań samotnie jest sporym wyzwaniem, z którym wcześniej czy później i tak będziemy mieć problemy. Nie powinniśmy więc bagatelizować tego problemu i zadbać o to by prawnik zajął się wszelkimi kwestiami związanymi z tematem jakim są odszkodowania. Wiele cennych informacji możemy znaleźć w Internecie, na pewno natkniemy się na wizytówki adwokatów promujących swoje usługi w zakresie dochodzenia odszkodowań.

Artykuł pochodzi ze strony www.shout.pl